Εισαγωγικά

Το "Ψηφιακό Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείο Βαλτινού" δημιουργήθηκε από την ανάγκη καταγραφής, διάσωσης και ανάδειξης των ιστορικών στοιχείων του τόπου μας, καθώς και από την ανάγκη καταγραφής, διάσωσης και ανάδειξης του λαϊκού μας πολιτισμού, σε όλες τις εκφάνσεις του.

Είναι εμπλουτισμένο με διάφορες κατηγορίες εκθεμάτων που λειτουργούν ως θεματοφύλακες της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, αλλά και ως δίαυλοι επικοινωνίας για τη διαφύλαξη της προγονικής μνήμης.

Για να επισκεφθείτε κατά κατηγορία τα διάφορα εκθέματα πλοηγηθείτε με τη χρήση του πίνακα περιεχομένων. 

Ο Μύθος του Βαλτινού

Ήταν λένε κάποτε και είναι αληθινό

ένας νέος έμπορας από το Βαλτινό.

Είχε τρία άλογα βαρβάτα δυνατά

και ταξίδια έκανε συχνά προς τη Φραγκιά.

Δυο τρεις φορές το χρόνο ταξίδευε εκεί

κι έμοιαζε η πραμάτεια του προίκα βασιλική.

Αγόραζε μπακίρια, μετάξια, ασημικά,

υφάσματα, κασμίρια και ρούχα πλουμιστά.

Σε ένα απ' τα ταξίδια του, γυρνώντας στο χωριό

κακοκαιριά τον πιάνει κοντά στον Πηνειό.

Πλημμύρισε ο τόπος και βγήκε η Σαλαμπριά

και το νερό απειλούσε τα γύρω τα χωριά.

Εισαγωγή

Αναμονή υλικού

Αναμένεται υλικό 11

Αναμονή υλικού

Διάφορα έγγραφα

Διάφορα παλαιά Έγγραφα σχετικά με το Βαλτινό

Μια σπάνια συλλογή παλαιών εγγράφων του περασμένου αιώνα που αναφέρονται και συσχετίζονται με το Βαλτινό.

Τα έγγραφα αυτά είναι ένα μέρος από την όλη συλλογή η οποία είναι αρχειοθετημένη, χρονολογημένη και αποτελεί σημαντικό κειμήλιο για τον τόπο μας.

Η ίδρυση του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

Το πρώτο καταστατικό του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού συντάχθηκε το έτος 1964.
Πρόκειται για ένα χειρόγραφο προσχέδιο 15 σελίδων 12 εκ. ύψος Χ 16 εκ. πλάτος, όπου καταγράφονται τα άρθρα του.

Αναμονή υλικού 10

Αναμονή

Αναμονή υλικού 9

Αναμονή

Αναμονή υλικού 8

Αναμονή

Αναμονή υλικού 7

Αναμονή

Αναμονή υλικού 6

Αναμονή

Αναμονή υλικού 5

Αναμονή

Αναμονή υλικού 4

Αναμονή

Αναμονή υλικού 3

Αναμονή

Η παραδοσιακή ενδυμασία του τόπου μας.

\

Το κοιμητήριο του Βαλτινού

Η τελευταία κατοικία μας

Το στερνό μας ταξίδι για τον άλλο κόσμο είναι αναπόφευκτο. Όσο κι αν προσπαθούμε να το αποτρέψουμε από τη μοίρα μας, το ενδεχόμενο του θανάτου θα παραμένει και αναπόφευκτα μια μέρα όλοι θα καταλήξουμε εκεί.

Λίγες ώρες μετά το θάνατο αρχίζει η σήψη του πτώματος που οδηγεί στην αποσύνθεση των σαρκών. Για το λόγο αυτό από αρχαιοτάτους χρόνους υπήρχε το έθιμο της ταφής των νεκρών στα νεκροταφεία.

Οι τόποι ταφής των νεκρών θεωρούνταν πάντα ιεροί. Οι άνθρωποι διατήρησαν το σεβασμό στους νεκρούς τους και περισσότερο οι Χριστιανοί, αφού μάλιστα τοποθετούσαν τους τάφους και μέσα στις εκκλησίες.

Παλαιότερα, στο Βαλτινό, το πρώτο νεκροταφείο βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.

Δημοσιεύματα εφημερίδων σχετικά με το Βαλτινό

Ένας από τους τρόπους για την αναζήτηση και ανακάλυψη ιστορικών στοιχείων για την τοπική ιστορία της περιοχής Βαλτινού, είναι η αποδελτίωση παλαιότερων εφημερίδων.

Μέσα από την αναδίφηση σε παλιές τοπικές εφημερίδες αντλήθηκε πλούσιο υλικό,  που στοιχειοθετεί και συμπληρώνει ένα από τα κομμάτια της τοπικής ιστορίας.

Έτσι όπως τα θέματα αυτά καταγράφηκαν, αναγνωρίσθηκαν και παραδόθηκαν στο αναγνωστικό κοινό.

Η εργασία αυτή αποτελεί μια κιβωτό - μια τράπεζα ντοκουμέντων, ίχνη από το παρελθόν του βίου της περιοχής, που ξετυλίγουν μέρος της ιστορίας, αποκαλύπτοντας την αφετηρία, την διαδρομή και την εξέλιξη της.

Τα παρατιθέμενα δημοσιευμένα αποσπάσματα και η αναφορά τους στις ιστορικές πηγές πιστοποιούν πρόσθετα το κύρος της εργασίας και προσδιορίζουν εύγλωττα τη σπουδαιότητα της.

Σκόρπια, δημοσιεύματα, τεκμήρια, ειδήσεις, ντοκουμέντα σημαντικά κι ασήμαντα, τα οποία καλύπτουν χρονολογικά έναν αιώνα και πλέον ιστορίας καθημερινής ζωής.

Η αναζήτηση στοιχείων του παρελθόντος, για την ταυτότητα του χωριού, μέσα από την διαδικασία διερεύνησης του τοπικού τύπου και με βάση τα διάφορα δημοσιεύματα που κατά καιρούς αποτέλεσαν μέρος της ύλης των εφημερίδων, έρχεται να συμπληρώσει ένα ακόμη κομμάτι της τοπικής ιστορίας του Βαλτινού.

 ΠΑΛΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δολοφονία αγροφύλακα στο Βαλτινό

Από την εφημερίδα των Αθηνών «ΑΙΩΝ» της 15 Μαρτίου 1882, σταχυολογήσαμε την είδηση που αφορά την δολοφονία ενός Οθωμανού αγροφύλακα στο Βαλτινό. Η είδηση έχει ως εξής:

«Εν τω χωρίο Βαλτσινού της επαρχίας Τρικάλων, εδολοφονήθη εις αγροφύλαξ Οθωμανός παρ’ αγνώστων».

Τα καφενεία και τα παντοπωλεία του Βαλτινού

Το πρώτο Καφεπαντοπωλείο του Βαλτινού

 

Τότε το μαγαζί του Βασίλη Καραθανάση έσφυζε από ζωή. 
Στρατιώτες, μουσικοί και κάτοικοι του χωριού μπροστά στο καφενείο την εποχή του 1950. 
Τα κλαρίνα και τα λαούτα κυριαρχούσαν και έδιναν το δικό τους χρώμα, 
στα διάφορα γλέντια των ανθρώπων του χωριού.

Παλαιότερα και μέχρι τη δεκαετία του 1960 το κεντρικότερο μέρος του Βαλτινού ήταν στο χώρο που βρίσκεται σήμερα ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου.

Η κεντρική πλατεία του χωριού ήταν η πλατεία μπροστά στην εκκλησία, με πανέμορφα και πανύψηλα δέντρα δρυός, πεύκης και φτελιάς.

Παραπλεύρως και σε κτίσμα που βρίσκονταν στη θέση του σημερινού νηπιαγωγείου, υπήρχε το κοινοτικό γραφείο. Στην εκκλησία συστεγάζονταν και λειτουργούσε το δημοτικό σχολείο και όπως ήταν αναμενόμενο εκεί κοντά, στο κέντρο του χωριού, άνοιξε και το πρώτο καφενείο.

Ήταν το 1931 όταν ο Βασίλειος Καραθανάσης άνοιξε στο ισόγειο του διώροφου σπιτιού του, το πρώτο μαγαζί.

Στην αυλή του καφενείου η παρέα τα κουτσοπίνει. 
Καθισμένοι στα ξύλινα θρανία του σχολείου, οι θαμώνες του καφενείου, 
απολαμβάνουν το τσιπουράκι τους, και τα λένε.

Σ' αυτό το μαγαζάκι λοιπόν για τρείς δεκαετίες χτυπούσε ο παλμός της ζωής των κατοίκων του Βαλτινού.

Εκεί γύρω από τα τραπεζάκια μερικοί γέροντες θα έπαιζαν κολτσίνα ή ξερή και άλλοι θα παρακολουθούσαν καπνίζοντας το τσιγάρο τους ή το τσιμπούκι τους.

Φωτογραφίες ζευγαριών του Αρραβώνα

Μια σειρά επιχρωματισμένων φωτογραφιών, που αποτελούν μια συλλογή εικόνων από αρραβωνιασμένα ζευγάρια του Βαλτινού στη δεκαετία του 1960.

Παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, όμορφα πορτραίτα αρραβωνιασμένων ζευγαριών από το Βαλτινό που επιχρωματίστηκαν και αναδείχθηκαν σε μια άλλη εικαστική άποψη.

Κομψοί και όμορφοι νέοι και νέες, στήθηκαν μπροστά στο φακό, απαθανατίζοντας την ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους, του αρραβώνα που είναι ο προθάλαμος του γάμου.

Τότε που οι νέοι συνήθως γνωρίζονταν με τον αρραβώνα, παντρεύονταν και ζούσαν για μια ολόκληρη ζωή μαζί.

Τότε που ο αρραβώνας είχε σκοπό την πνευματική γνωριμία του ζευγαριού.

Τότε που γίνονταν τα προικοσύμφωνα, δηλαδή καθοριζόταν η προίκα που θα έπαιρνε ο γαμπρός από τη νύφη. Αφού συμφωνούσαν σε όλα και έδιναν υπόσχεση αρραβώνα καθόριζαν έπειτα την ημερομηνία του γάμου.

Τότε που η πεθερά στόλιζε τη νύφη στον αρραβώνα, της έπαιρνε φουστάνι, παπούτσια, κάλτσες και όταν θα παντρευόταν η νύφη όλα αυτά τα δώρα της πεθεράς τα έστηνε στην προίκα της.

Φωτογραφίες γάμου στον χορό

Φωτογραφίες γάμου με συγγενείς και καλεσμένους

Φωτογραφίες γάμου - Ζευγάρια με κουμπάρους

Φωτογραφίες γάμου - Ζευγάρια εποχής 1980 έως 1990

Φωτογραφίες γάμου - Ζευγάρια εποχής 1960 έως 1980

Φωτογραφίες γάμου - Ζευγάρια εποχής 1930 έως 1960

Το ζεύγος Χρήστος & Ζωή Πράτα

Ο παραδοσιακός γάμος του Βαλτινού αποτελούσε μια από τις πιο δυνατές μορφές έκφρασης των εθίμων του τόπου μας. Εμπεριείχε ένα σύνολο τελετουργικών πράξεων που ως δρώμενα έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα.

Μέσα από τις διαδικασίες της τέλεσης ενός γάμου επιβίωσαν ως τις μέρες μας τραγούδια, συμβολισμοί, φορεσιές, κοσμήματα, ήθη και έθιμα, μέρος των οποίων μπορούμε να δούμε και να διαβάσουμε και στις φωτογραφίες γάμων.

Το ζεύγος Στέφανος & Ελένη Ψύχου

Παρουσιάζεται εδώ μια σειρά από φωτογραφίες γάμου, νεόνυμφων και παντρεμένων ζυγαριών από το Βαλτινό, της εποχής 1930 έως 1960.

Ο παραδοσιακός γάμος στο Βαλτινό

Ανάμεσα στη γέννηση και το θάνατο, ο γάμος συμπληρώνει το θεμελιώδες τρίπτυχο της πορείας του ανθρώπου. Θεωρείται, επίσης, ο μόνος κοινωνικά αποδεκτός και νόμιμος θεσμός για τη συμβίωση και το πρωτοκύταρο της οικογένειας. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα του χωριού. Γι' αυτό καταβάλλονταν κάθε προσπάθεια να τελεστεί σε ατμόσφαιρα χαράς και λαμπρότητας.

Στο Βαλτινό τα ήθη και τα έθιμα του γάμου ήταν παραπλήσια με αυτά των γειτονικών χωριών. Οι προετοιμασίες άρχιζαν τη Δευτέρα πριν το γάμο και τελείωναν τη Δευτέρα, μετά το γάμο, δηλαδή εφτά ολόκληρες ημέρες.

Πριν αρχίσουμε την παρουσίαση των στοιχείων μας, για το γάμο θα πρέπει να αναφερθούμε και στην γνωριμία του ζευγαριού.

Τα αυστηρά ήθη και έθιμα της εποχής δεν επέτρεπαν την επικοινωνία και ως εκ τούτου την άμεση γνωριμία των ζευγαριών. Γι’ αυτό το λόγο, πολλές φορές την γνωριμία την προξενούσαν οι προξενητάδες και οι προξενήτρες, που ενεργούσαν από δική τους πρωτοβουλία, ή κατόπιν εντολής συγγενών, ή από ενδιαφέρον, ή με την προσμονή κάποιας αμοιβής.

Η προσωπική εργασία στο Βαλτινό

Παλιότερα, τότε που η οικονομική δυνατότητα της χώρας ήταν άθλια, οι κοινότητες είχαν θεσμοθετήσει την επιβολή της Προσωπικής Εργασίας για την κατασκευή, βελτίωση και συντήρηση διαφόρων κοινωφελών έργων.
Έτσι και στο Βαλτινό, για να ανοιχθεί το κεντρικό κανάλι που διέσχιζε το χωριό, για να στρωθούν με αμμοχάλικα διάφοροι δρόμοι, για να φυτευτούν διάφορα δένδρα στο χωριό, για να αντιμετωπιστούν έκτακτα καιρικά φαινόμενα … αποφάσιζαν να εργαστούν όλοι οι άνδρες, προσφέροντας κοινωφελή προσωπική εργασία.

Κάθε ενήλικας άνδρας, έπρεπε να δουλέψει τα επιβεβλημένα μεροδούλια δωρεάν. Εξαιρούνταν βέβαια οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι στρατιωτικοί, αστυνομικοί και άλλα παραπλήσια επαγγέλματα, επίσης οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και οι ανήμποροι.

Η προθυμία για την προσφορά εθελοντικής εργασίας ήταν τέτοια, που πολλοί αν και είχαν συμπληρώσει τα μεροδούλια, όταν εύρισκαν ευκαιρία έτρεχαν ξανά για βοήθεια… ακόμα και γέροι βοηθούσαν για να τελειώσει το έργο γρηγορότερα. 

Όσοι εξαιτίας της εργασίας τους δεν μπορούσαν να προσφέρουν προσωπική εργασία, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν το αντίτιμο του μεροκάματου επί τον αριθμό των καθορισμένων ημερών. Αν δηλαδή το μεροκάματο ήταν 50 δραχμές,  και οι καθορισμένες ημέρες 8, έπρεπε να καταβάλουν στην κοινότητα 400 δραχμές. Τα χρήματα αυτά χρησιμοποιούνταν για την κάλυψη εξόδων και την αμοιβή για κάποιους άλλους εξειδικευμένους εργάτες, που θα δούλευαν επ’ αμοιβή.

Οι σημερινές τσάπες, οι εκσκαφείς καθώς και τα σφυροτρύπανα, δεν υπήρχαν, (αλλά κι αν υπήρχαν δεν υπήρχαν τα χρήματα για να πληρωθούν) τα αντικαθιστούσαν τα χέρια των κατοίκων του χωριού, με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, τα τσαπιά, τις αξίνες, τα φτυάρια, τις βαριοπούλες και τις σφήνες.

Ελληνικά νομίσματα - χαρτονομίσματα – λίρες

Με τον όρο Νόμισμα έχει επικρατήσει να περιγράφουμε δύο διαφορετικές έννοιες.

Το Νόμισμα (Κέρμα), το αντικείμενο το οποίο έχει υλική υπόσταση.

Νομισματική μονάδα, η οποία μπορεί να είναι έννοια άυλη όπως ήταν το ευρώ πριν το 2002 ή η ευρωπαϊκή λογιστική μονάδα (ECU).

Αν και οι δύο έννοιες είναι πολύ κοντά παρόλα αυτά δεν ταυτίζονται. Για παράδειγμα νόμισμα (νομισματική μονάδα) της Ελλάδας ήταν η δραχμή όμως κυκλοφορούσαν νομίσματα (κέρματα) των 20, 50, 100 δραχμών αλλά και νομίσματα (κέρματα) των 10,20 κτλ λεπτών τα οποία ήταν νομίσματα (κέρματα) αλλά όχι νομίσματα (νομισματικές μονάδες) .

Το νόμισμα είναι μικρό κομμάτι από κράμα μετάλλων σε σχήμα δίσκου, με ορισμένο βάρος και περιεκτικότητα, το οποίο στις επιφάνειές του έχει επιγραφές, αριθμούς και παραστάσεις που δηλώνουν την αξία του και πιστοποιούν την κρατική εγγύηση με την οποία αυτό κυκλοφορεί ως χρήμα και χρησιμοποιείται από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα για εμπορικές συναλλαγές.

Πριν την θέσπιση του χαρτονομίσματος κυκλοφορούσαν νομίσματα από πολύτιμα μέταλλα, όπως χρυσό και άργυρο τα οποία είχαν σημαντική αξία. Ωστόσο στις μέρες μας η χρήση των νομισμάτων περιορίζεται σε αγορές μικρής αξίας.

Για να αναγνωρίζεται ένα αντικείμενο ως νόμισμα πρέπει να πληρεί τις εξής προδιαγραφές:

Έχει τυποποιημένη μορφή, βάρος και σύσταση

Είναι τυπωμένη πάνω σε αυτό η αρχή που το παράγει

Εκδίδεται σε μεγάλες ποσότητες και χρησιμοποιείται ευρέως στις συναλλαγές.

Στις σύγχρονες κοινωνίες το νόμισμα μαζί με τα χαρτονομίσματα αποτελεί την πιο συνηθισμένη μορφή χρήματος.

Οι σφραγίδες των αρχών του Βαλτινού

Η σφραγίδα ως εργαλείο πιστοποίησης μαζί με την υπογραφή έδειχνε και δείχνει ακόμα και σήμερα τη συσχέτιση του κατόχου της με το αντικείμενο στο οποίο αποτυπώνονταν.

Με τον όρο «σφραγίδα» εννοούμε την αποτύπωση, που εκτυπώθηκε, δημιουργήθηκε ανάγλυφα, ή προσαρτήθηκε σε έγγραφο (ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο) με σκοπό να το πιστοποιήσει, αντί ή μαζί με την υπογραφή.

Η συσκευή που χρησιμοποιείται για να κατασκευάσει αυτή την αποτύπωση αποτελείται από μία τουλάχιστον ανάγλυφη επιφάνεια, η οποία με την εφαρμογή πίεσης αποτυπώνεται πάνω σε επιφάνεια χαρτιού.

Συνήθως μία σφραγίδα περιέχει κείμενο, λογότυπο και πιο σπάνια σχέδια.

Είναι στρόγγυλες και τετράγωνες, με ξύλινο στέλεχος το σώμα τους και με ειδική λαστιχένια ανάγλυφη επιφάνεια.

Μια συλλογή από τέτοιες σφραγίδες που αφορούν στην ιστορική διαδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του τόπου μας και συγκεκριμένα του Βαλτινού, παρουσιάζουμε παρακάτω.

Ο μύλος του Βαλτινού

Ότι άντεξε στο χρόνο και ότι απόμεινε από τον άλλοτε γραφικό και όμορφο κυλινδρόμυλο του Βαλτινού, αντιστοιχεί με τις εναπομείναντες ζωντανές μνήμες των κατοίκων της περιοχής.
Ο μύλος του Βαλτινού είναι ένα κτίριο που με την παρουσία του, την χρήση του και τις ανάγκες των ανθρώπων στην εποχή του, έχει γράψει τη δική του ιστορία.

Βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και αποτελεί σημείο αναφοράς για το Βαλτινό.

Ο παλιός άλλοτε γραφικός μύλος του Βαλτινού δεσπόζει τώρα ερειπωμένος στην είσοδο του χωριού σαν να μας καλωσορίζει όταν ερχόμαστε στο χωριό και σαν να μας αποχαιρετάει όταν φεύγουμε. 

Απολίθωμα μιας άλλης εποχής δίνει την τελευταία μάχη αντοχής με τον χρόνο.
Ο μύλος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1950 υπό την διεύθυνση των: Αθανασίου Χρηστάκου, Περικλή Πόρναλη και Νικολάου Παρθένη. Την συντήρηση και την λειτουργία του μύλου είχε ο μηχανικός Δημήτρης Κωστόπουλος.
Το 1953 ο μύλος περνά στην ιδιοκτησία των αδερφών Χήτα (Ευάγγελος και Κωνσταντίνος) και των αδερφών Μακρή (Ιωάννης και Κων/νος), οι οποίοι τον αγόρασαν και είχαν την εκμετάλλευσή του.

Η λειτουργία του κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων του Βαλτινού αλλά και των γύρω χωριών της ευρύτερης περιοχής.

Έρχονταν με κάρα, με άλογα, με μουλάρια, με γαϊδούρια. Έδεναν τα ζώα και περίμεναν τη σειρά τους ένας, ένας. Για «ξάι» κανονίζανε ανάλογα ή μια δραχμή το κιλό, για παράδειγμα, ή ένα ποσοστό στο αλεσμένο είδος.

Άλεθαν εκεί δημητριακά, σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι και έκαναν αλεύρι για ψωμί, για τάραμα, για ρόβι, χοντρά και ψιλά πίτυρα κ.α.

Ο μύλος λειτούργησε μέχρι το 1970 όπου ο εκσυγχρονισμός, οι σύγχρονες απαιτήσεις και η αλλαγή του τρόπου ζωής των κατοίκων κατέστησαν ασύμφορη την εκμετάλλευσή του και έτσι σταμάτησε για πάντα η λειτουργία του.

Σήμερα έρημο κουφάρι, απολίθωμα του παρελθόντος έχει εγκαταλειφθεί και έχει αφεθεί σε μια φυσική διάλυση όπου καταρρέει σιγά ­σιγά και θάβεται πίσω από πυκνά αγριόχορτα μέχρι να μη θυμίζει τίποτα το φτωχό παρελθόν του.

Είναι άλλωστε η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων όπου όταν κάνουν τον κύκλο τους να ρίχνονται όλα στο ποτάμι της λήθης. Γρήγορη λησμονιά για πετυχημένη αναγέννηση.

Οι Ταυτότητες

Μια ιστορική αναδρομή στο θέμα των ταυτοτήτων παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αποτελεί πηγή γνώσης για την ιστορία του τόπου μας. 

Η ταυτότητα με την παραδοσιακή μορφή που προσδιόριζε τα ατομικά στοιχεία του κατόχου της, στη μακρόχρονη πορεία της, υπέστη διάφορες αλλαγές, ως έντυπο και πέρασε μέσα από μια εξελικτική διαδρομή μέχρι να πάρει τη σημερινή μορφή της.

Έντυπα χάρτινα δίπτυχα, τρίπτυχα και έντυπα διπλής όψεως πλαστικοποιημένα, αποτελούσαν τα δελτία ταυτότητας της μεταπολεμικής Ελλάδας, πάνω στα οποία αναγράφονταν τα προσωπικά στοιχεία των κατόχων τους.

Η αναγραφή της ημερομηνίας γέννησης, το ονοματεπώνυμο, τα ονόματα γονέων, ο τόπος καταγωγής, το επάγγελμα, η εθνικότητα, το θρήσκευμα, ο γενικός αριθμός, η εκδοτική αρχή, μια φωτογραφία για την ταυτοποίηση των χαρακτηριστικών του προσώπου και ένα δακτυλικό αποτύπωμα για την σύγκριση και αναγνώριση ατόμων ήταν συνήθως τα βασικά στοιχεία ενός δελτίου ταυτότητας.

Παρακάτω γίνεται μια αναφορά και μια καταγραφή στην ιστορική εξέλιξη των ταυτοτήτων, ως «δελτίο - έντυπο» μέσα από μια συλλογή παλαιότερου τύπου ταυτοτήτων, των οποίων κάτοχοι στην πλειονότητά τους ήταν Βαλτσινιώτες.